Ο Μάρτιος είναι, λέει, ο μήνας ευαισθητοποίησης για την ενδομητρίωση. Μια ΜΚΟ στην Αμερική αποφάσισε πριν χρόνια να λανσάρει μια μεγάλη καμπάνια ενημέρωσης του κοινού κάθε Μάρτιο και έτσι σιγά σιγά έγιναν της μόδας (με την απόλυτα καλή έννοια) παρόμοιες ενέργειες σε άλλες χώρες. Να πω την μαύρη την αλήθεια, βέβαια, εγώ προσωπικά δεν τρελαίνομαι ούτε με τις Παγκόσμιες Ημέρες Ευαισθητοποίησης Για Το Οτιδήποτε, ούτε για τους παρόμοιας σημειολογίας μήνες. Κάποια πράγματα πιστεύω πως πρέπει να τα συζητάμε και να έρχονται στην επιφάνεια πιο συχνά από ό,τι π.χ. κάθε Μάρτιο ή σε κάθε περίπτωση κάποια στιγμή να μην υπάρχει η ανάγκη να μάς θυμίζουν αυτές οι Παγκόσμιες Ημέρες το τι…

Μετά την ωοληψία δεν ξέρεις πότε θα σου έρθει ξανά περίοδος. Άλλες λένε ότι τους έχει έρθει μέσα σε δυο βδομάδες, άλλες σε τρεις, άλλες σε τέσσερις, “άλλες λένε ότι, άλλες λεν’ διότι”, τέλος πάντων, consensus δεν υπάρχει, διαφωτιστικές έρευνες δεν υπάρχουν (παρότι είναι τρομακτικά εύκολο να κρατήσεις αυτά τα στατιστικά), η περίοδος, και άρα ο νέος κύκλος πιθανής ωοληψίας, ο νέος κύκλος ελπίδας, σού έρχεται όποτε γουστάρει και όχι όποτε θα σε βόλευε ιδανικά.     Μετά την προηγούμενη επιτυχή ωοληψία, κρατούσα πολύ μικρό καλάθι ως προς το πότε θα μου ερχόταν ξανά περίοδος (δεν είμαστε όλοι τυχεροί σαν τον Γκαστόνε), έχοντας πάρει απόφαση ότι δε θα μου έκανε…

Είχαν περάσει τρεις μήνες από εκείνο το ραντεβού με τον γυναικολόγο. Οι εξετάσεις είχαν πραγματοποιηθεί, είχαν φωτοτυπηθεί, είχαν τοποθετηθεί στον φάκελο, είχαν ξεματιαστεί από τη γιαγιά της Πόπης (αυτό δεν το έλεγε κάποια εγκύκλιος, απλά πήρε την πρωτοβουλία η κυρία Καλλιόπη) και περίμεναν ήσυχα ήσυχα να κατατεθούν στην Επιτροπή. Το ραντεβού ήταν μια Τετάρτη στις 9:10. Ο Τάκης είχε κοιμηθεί 3 ώρες, αλλά το έπαιζε ακμαίος σαν τον Κωνσταντάρα στην πισίνα του Ύδρα Μπιτς, προφανώς για να μην αγχώσει κι άλλο την Πόπη. Έφτασαν στο κτίριο όπου στεγαζόταν η επιτροπή μισή ώρα πριν το ραντεβού, πάρκαραν και έτρεξαν στην είσοδο, όπου είχε ήδη αρχίσει να συνωστίζεται κόσμος. “Θα περιμένετε εδώ”,…

“Έλα αύριο να σε δω πάλι και την Δευτέρα λογικά θα το βγάλουμε”. Κοιτούσα τον γιατρό αποβλακωμένη για λίγα δευτερόλεπτα. “Δηλαδή κατεβαίνει κανονικά, μπορούμε να το βγάλουμε, ναι, έλα κι αύριο να σε δω να οριστικοποιήσουμε την ωοληψία την Δευτέρα”.     ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΓΙΑΓΚΟ, ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΤΟ ΒΓΑΛΟΥΜΕ;   Είχαν περάσει σχεδόν 4 μήνες από την τελευταία φορά που είχα καταφέρει να κάνω ωοληψία, και μάλιστα τη μοναδική ωοληψία που είχε καταλήξει ως τότε σε κατάψυξη βλαστοκύστης, και φυσικά δεν μπορούσα να επεξεργαστώ την πληροφορία ότι το σερί της γκαντεμιάς έσπαγε επιτέλους και ο οργανισμός μου είχε δεχτεί να συνεργαστεί με τις επιθυμίες μου.   Το πρωί…

Ο ταξιτζής μπερδεύτηκε, βασικά το GPS τόν μπέρδεψε, σε συνδυασμό με την εξαίσια, “haussmann-ική”, θα έλεγε κανείς ρυμοτομία της Αθήνας, του είπα “αφήστε με εδώ και θα το βρω, δίπλα πρέπει να είναι” και είχα δίκιο, δίπλα ήταν, έπρεπε να περάσεις πάνω από κάτι γρασίδια και κάτι πεσμένα – από το χιόνι λογικά – κλαδιά για να βρεθείς στην είσοδο. “Καλημέρα, καινούργια μου αγάπη”, σκέφτηκα μόλις έφτασα απέξω από τις νέες εγκαταστάσεις του κέντρου γονιμότητας, “μην ξανοίγεσαι, όμως, Κούλα”, συνέχισα να σκέφτομαι, και πάτησα το κουμπί του ασανσέρ με το δάχτυλο τυλιγμένο στο κασκόλ – μπικόζ κόβιντ.    Βγαίνοντας έξω από το ασανσέρ στον όροφο του κέντρου είδα μια πόρτα…

Στην 3η, νομίζω, σεζόν του The Good Fight, μιας δραματικής σειράς που αν δεν έχετε δει ποτέ και σάς εξιτάρουν οι δικαστικές αίθουσες, αξίζει το χρόνο σας 1000%, η πρωταγωνίστρια Diane Lockhart (Christine Baranski) βρίσκει ένα νέο χόμπι και επισκέπτεται τακτικά έναν ειδικό χώρο όπου μπορείς να μαθαίνεις να πετάς τσεκούρια σε στόχους. Κάθε διάδρομος χωρίζεται με ασφαλές μεταλλικό πλέγμα, ώστε να αποφεύγονται τα ατυχήματα ανάμεσα στους παίκτες και καθένας έχει μπροστά του μια ξύλινη βάση όπου είναι καρφωμένα τα τσεκούρια. Σκοπός της άσκησης είναι να ρίξεις με έναν συγκεκριμένο τρόπο το κάθε τσεκούρι, ώστε να πετύχεις το στόχο όσο πιο κεντρικά γίνεται. Το τσεκούρι αναποδογυρίζει στον αέρα, μετά τη…

Από το σωτήριο έτος 1983, όταν και γεννήθηκα, μέχρι σήμερα έχω παρατήσει πολύ λίγα πράγματα. Το πρώτο από αυτά ήταν το μπαλέτο, στην ηλικία των 6 ετών. Βασικός λόγος για να παρατήσω αυτή την υπέροχη κατά τα άλλα εξωσχολική δραστηριότητα ήταν το γεγονός ότι η ώρες διδασκαλίας συνέπιπταν με αυτές που η ΕΡΤ μετέδιδε τότε το παιδικό της πρόγραμμα, και στο μυαλό μου η τηλεόραση ήταν πολύ πιο σημαντική από το να προσπαθήσω να κάνω “το χελιδονάκι”. Κι εδώ που τα λέμε, τι βλακείες ασκήσεις ήταν αυτές που κάναμε σε αρχάριο επίπεδο, πώς να κάνω μωρή το χελιδόνι, σάμπως μπορώ να πετάξω;         Το δεύτερο πράγμα που…

Προσπαθείτε να τεκνοποιήσετε και έχετε μπαϊλντίσει να περιμένετε να προχωρήσουν οι διαδικασίες, σε όποιο στάδιο κι αν βρίσκονται; Θαυμάσια! Δηλαδή όχι θαυμάσια, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ. Επειδή λοιπόν ανήκει πολύς κόσμος σε αυτή την κατηγορία, έχω να σας προτείνω από πρώτο χέρι μερικά πράγματα με τα οποία μπορείτε να ασχοληθείτε αυτό το χρονικό διάστημα, ώστε να μην παίξουν τα νεύρα σας και παράλληλα να κάνετε κάτι ευχάριστο – και όχι απαραίτητα δημιουργικό, δεν είμαστε δα και στην πρώτη καραντίνα να πρέπει σώνει και καλά να πάρουμε διδακτορικό σε αντικείμενο της επιλογής μας. Ακολουθεί η λίστα μου με ό,τι κάνω όσο περιμένω τις όποιες εξελίξεις από το μέτωπο, αν και εφόσον…

Είναι Κυριακή απόγευμα κι έχουν περάσει 31 ημέρες από την τελευταία μου περίοδο, το πιο πρόσφατο ευχάριστο νέο στο πλαίσιο του Μεγάλου Ταξιδιού της Εξωσωματικής Διαδικασίας – για συντομία ας τη λέμε Μ.Τ.Ε.Δ., που θυμίζει και δημόσιο οργανισμό ιδρυθέντα επί ΠΑΣΟΚ. Ναι, μέχρι πριν από λίγες ημέρες δεν είχα μετρήσει το χρονικό διάστημα που είχε μεσολαβήσει από την τελευταία μου περίοδο ως τότε, αλλά τώρα αναγκάστηκα να το κάνω, γιατί από το μυαλό μου περνάνε – με ψυχραιμία πάντα – λέξεις όπως “περιεμμηνόπαυση”. Πιθανότατα δεν θα είναι αυτό, αλλά δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να σκεφτώ όταν έχω διάφορα σκόρπια ποναλάκια στην κοιλιά, θέλω να φάω σοκολάτΕΣ επί σειρά ημερών,…

Η πόρτα έκλεισε απότομα, αφότου η Σούλα έσβησε τα φώτα, βάζοντας παράλληλα τον δείκτη της μέσα στο δεξί CROCS για να τραβήξει την πατούσα της κάλτσας λίγο προς τα έξω. “Άμα ξαναπάρω ό,τι να ‘ναι μάρκα κάλτσες φλις, εμένα να μου γράψεις”, μουρμούρισε μέσα από τη μάσκα της και πήγε να αλλάξει ρούχα για να φύγει και να τη δει λίγο το σπίτι της – εντάξει, μπας και προλάβει τη Γη της Ελιάς, τι θέτε τώρα, νοσοκόμα είναι η γυναίκα, πότε να προλάβει να το δει στο web tv;   Μέσα στην άκρα ησυχία του ορόφου, στον οποίο είχε πρόσβαση συγκεκριμένος αριθμός ατόμων, ακούστηκε αχνά να κουνιέται ένα κρυσταλλάκι. Βρισκόταν…