39. Aνωοθυλακιορρηξία. Πες το τώρα γρήγορα τρεις φορές.

Ανωοθυλακιορρηξία. Ανωοθυλακιορρηξία. Α- νω – ο – θυ – λα – κι – ορ – ρη – ξί – α. Δύσκολη λέξη, προτιμώ να τη βαφτίσω Τασούλα και να αναφέρομαι σε αυτήν με αυτό το όνομα, διότι “μπορεί να μην είναι σπάgnια Φάgnη μου”, αλλά δεν αντέχω και να τη ζω και να τη γράφω.

Βρίσκομαι, λοιπόν, στην 37η ημέρα του κύκλου μου και δεν έχω κανένα σύμπτωμα που να δίνει έστω ένα hint ότι η περίοδος πλησιάζει. Ούτε πρήξιμο έχω, ούτε ανεξήγητη σωματική κούραση, ούτε σοκολάτες θέλω να φάω – πήρα επίτηδες μια τεράστια και την έχω στην κουζίνα, αλλά πραγματικά δεν πεινάω για κακάο (κάνει και ρίμα, μπράβο μου). Όπως και πριν από λίγους μήνες, που η αριστερή ωοθήκη ξανά δεν μας έκανε την τιμή να απελευθερώσει ωάριο και έτσι να προσπαθήσουμε για ωοληψία, με αποτέλεσμα να περάσουν εβδομάδες επί εβδομάδων χωρίς περίοδο, έτσι και τώρα η ίδια μαλακισμένη ωοθήκη (μην αρχίσετε τα “μη βρίζεις”, να ήταν καλή να της το έλεγα) έκανε το θαύμα της και περιμένω υπομονετικότατα το τι άλλο θα κάνει και, κυρίως, το πότε θα το κάνει. Ο Θανάσης επιμένει στο σαρανταήμερο να πάρουμε τον γιατρό τηλέφωνο, να του το πούμε, μήπως μού δώσει ξανά χάπια για να έρθει η περίοδος, αλλά να πω την μαύρη αλήθεια, έχω κουραστεί ήδη στη σκέψη να κάνω τα σαράντα της περιόδου και της ωοθήκης μαζί. Έτσι κι αλλιώς, αν θυμάστε, και την άλλη φορά που πήρα τα duphaston, ενώ στον νορμάλ άνθρωπο η περίοδος έρχεται σε 5 με 7 ημέρες, μετά τη διακοπή τους, εμένα μού ήρθε στις 9. Και για όλα ποιος φταίει; Η ΤΑΣΟΥΛΑ ΦΥΣΙΚΑ.

Συνήθως η Τασούλα οφείλεται σε ορμονικές ανισορροπίες όπως το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών, κάτι που εγώ δεν έχω. Συνεπώς, στην προσπάθειά μου να καταλάβω γιατί η αριστερή ωοθήκη (ας την λέμε Λίτσα από το “μαλακουλίτσα”) δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε, ήδη αποκλείω έναν βασικό παράγοντα, που θα μου έδινε το αγαπημένο μου πράγμα στον κόσμο (μετά τη σοκοφρέτα), δηλαδή απαντήσεις. Υπάρχουν, βέβαια, και άλλες πιθανές αιτίες για όποια υποφέρει από Τασούλα και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Ένα από αυτά είναι η υπερβολική άσκηση ή ο πρωταθλητισμός. Σ’ αυτό το σπίτι ο μοναδικός πρωταθλητισμός που γίνεται έχει σχέση με τηλεοπτικές σειρές, κι αυτό το έχουμε περιορίσει το τελευταίο χρονικό διάστημα. Σε κάθε περίπτωση δεν είμαι η Serena Williams να πω ότι έχει καταπονηθεί ο οργανισμός μου από την άθληση και η Λίτσα συμπεριφέρεται έτσι.

Μια άλλη αιτία είναι η απότομη ή υπερβολική απώλεια βάρους. Αυτό έχω να το πάθω από την πενθήμερη, ένα πρωί που ξύπνησα τόσο κουρασμένη και αποσυντονισμένη (είχαμε πάει στα μπουζούκια την προηγούμενη), που έφαγα μόνο το βράδυ και συνολικά έχασα 300 γραμμάρια σε υγρά. Συνεπώς, ούτε αυτό το ενδεχόμενο παίζει.

Πάμε τώρα στο ενδεχόμενο της πρόωρης εμμηνόπαυσης, το αγαπημένο μου θέμα στο σύμπαν, το μέλλον που θεωρώ πως ήδη συμφύρεται με το παρόν. Εκτός από αυτή την μεγάλη καθυστέρηση, δεν έχω άλλα συμπτώματα που να σχετίζονται με κάτι τέτοιο.

Δηλαδή η συμπεριφορά της Λίτσας αποδίδεται στο άγχος συνδυαστικά με την τύχη μου την κοπτοραπτού; Ενδεχομένως, αλλά και αγχολυτικά χάπια παίρνω εδώ και χρόνια στο πλαίσιο της θεραπείας της κατάθλιψης και της αγχώδους διαταραχής και προσπαθώ να μην στρεσάρομαι παραπάνω από το φυσιολογικό για διάφορα πράγματα – αν δείτε τη ντάνα με τα ασιδέρωτα θα καταλάβετε τι εννοώ, σε λίγο την κορυφή της θα τη φτάνει μόνο κάποιο μέλος της οικογένειας Αντετοκούνμπο.

Και τι κάνω για όλα αυτά; Καλά είμαι, ξέρω ‘γω, το έχω πάρει πιο χαλαρά από ό,τι την πρώτη φορά που μού έκανε μπινιά η Λίτσα, πρώτον διότι κάπως μπορώ να το αιτιολογήσω και δεύτερον γιατί κουράστηκα να μετράω πιθανές αιτίες. Εντωμεταξύ δεν υπάρχει πουθενά online σε προσβάσιμη από εμένα, τουλάχιστον, αρθρογραφία για την Τασούλα εξαιτίας της μαλακισμένης συμπεριφοράς της Λίτσας (ψέματα, βρήκα μια επιστημονική δημοσίευση, αλλά τελικά αφορούσε γελάδες). Δηλαδή μόνο εγώ το έχω πάθει αυτό; Δεν έχει προβληματίσει κανέναν άλλο; Άμα είναι έτσι, να δωρίσω αυτό το κορμί στην επιστήμη, μπας και βρούμε τι φταίει για αυτή την  υποπερίπτωση της υποπερίπτωσης.

Τώρα, τα παραπάνω κάτι μού θυμίζουν εντόνως, δηλαδή μάλλον κάπως, κάπου ή σας τα έχω ξαναπεί ή απλά τα σκέφτομαι συνέχεια και νομίζω πως τα έχω πει μέχρι και στους δόλιους τους κούριερ. Τίποτα δεν αποκλείω, εκτός από το να μου έρθει αυτή η περίοδος anytime soon, και δεν το λέω για να ξορκίσω το κακό, το λέω γιατί η αποδοχή είναι ένα βασικό στάδιο της υπογονιμότητας, όπως κι αν αυτή παρουσιάζεται, και όσο πιο γρήγορα τη συνειδητοποιήσεις, τόσο καλύτερο για σένα, την ποιότητα ζωής σου και τις προσωπικές σου επιλογές για το μέλλον.

Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: Duncan Sanchez