37. “Συλλέκτρια Στιγμών”

Μετά την ωοληψία δεν ξέρεις πότε θα σου έρθει ξανά περίοδος. Άλλες λένε ότι τους έχει έρθει μέσα σε δυο βδομάδες, άλλες σε τρεις, άλλες σε τέσσερις, “άλλες λένε ότι, άλλες λεν’ διότι”, τέλος πάντων, consensus δεν υπάρχει, διαφωτιστικές έρευνες δεν υπάρχουν (παρότι είναι τρομακτικά εύκολο να κρατήσεις αυτά τα στατιστικά), η περίοδος, και άρα ο νέος κύκλος πιθανής ωοληψίας, ο νέος κύκλος ελπίδας, σού έρχεται όποτε γουστάρει και όχι όποτε θα σε βόλευε ιδανικά.

Μετά την προηγούμενη επιτυχή ωοληψία, κρατούσα πολύ μικρό καλάθι ως προς το πότε θα μου ερχόταν ξανά περίοδος (δεν είμαστε όλοι τυχεροί σαν τον Γκαστόνε), έχοντας πάρει απόφαση ότι δε θα μου έκανε τη χάρη να μου έρθει σε λιγότερες από 20 μέρες. Τελικά διαψεύστηκα και ήρθε ακριβώς πάνω στις 2 εβδομάδες, και μπράβο της, διότι ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ δε με ταλαιπώρησε. Είναι δύσκολο, για μένα τουλάχιστον, μετά από ωοληψία, να εντοπίζω τα σημάδια ότι η περίοδος έρχεται, πρώτον διότι έχω λιγούρες συνέχεια, άρα αυτό δεν αποτελεί κριτήριο, δεύτερον γιατί είμαι πρησμένη συνέχεια εξαιτίας των προαναφερθεισών λιγουρών και τρίτον διότι έχω διάφορα ποναλάκια στην κοιλιακή χώρα σε άσχετες φάσεις του κύκλου, συνεπώς με αυτό το θέμα εξακολουθούμε να παίζουμε μια εκνευριστική ρουλέτα.

Αυτή τη φορά, τουλάχιστον, ήρθε νωρίς, τέλειωσε αργά και απογοήτευσε με φινέτσα.

Την πρώτη ημέρα που πήγα στον γιατρό, το υπερηχογράφημα έδειξε κάτι να κατεβαίνει, είχε μάλιστα και διάμετρο 12 χιλιοστά, μέχρι τη δεύτερη εξέταση, ωστόσο, είχε εξαφανιστεί πιο γρήγορα και το συγκρότημα Θάλασσα μετά την εκπροσώπηση της Ελλάδας στη Γιουροβίζιον του 1998 με το τραγούδι “Μια Κρυφή Ευαισθησία”. Ο γιατρός επέμεινε, ωστόσο, και μου είπε να πάω ξανά δυο φορές για να είμαστε εντελώς σίγουροι ότι δεν κατέβαινε τίποτα άλλο – ευτυχώς και τις δυο είχα παρέα και η ώρα αναμονής πέρασε πάρα πολύ ευχάριστα, αν εξαιρέσεις το σοκ που έπαθα τη δεύτερη φορά, όταν με χιόνια σε όλα τα γύρω βουνά και θερμοκρασία 6 βαθμούς είδα απέναντί μου μια Αγγλίδα Ασθενή (pun very intended) να φοράει παντόφλα Birkenstock χωρίς κάλτσα, με εντυπωσιακό καλοκαιρινό πεντικιούρ. Όχι, μπράβο της.

“Θέλεις να έρθεις ξανά την Παρασκευή;”, με ρώτησε ο γιατρός, πιο πολύ για να μου επιβεβαιώσει ξανά ότι είναι διαθέσιμος ανά πάσα ώρα και στιγμή, κι επειδή λόγω της ανατροφής μου δε μπορούσα να του πω “με τη μαλακισμένη την αριστερή ωοθήκη δεν υπάρχει περίπτωση να κατέβει τίποτα”, απάντησα απλά “δεν πειράζει, στην επόμενη περίοδο”. Στο μεταξύ με ρώτησε τι έκανα το Σαββατοκύριακο – ο δόλιος πρέπει να έχει να βγει έξω σαν άνθρωπος χωρίς interruptions από πριν ιδρυθεί το Ε.Σ.Υ. – και του είπα ότι είδα τα “Φτηνά Τσιγάρα” σε μιούζικαλ.

Την απάντηση για την ωοληψία του Μαρτίου τήν είχα πάρει ήδη από τη θεατρική παράσταση:

“Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά”. Παραφράζοντας τον πρωταγωνιστή της ταινίας-που-έγινε-μιούζικαλ, “θα ήθελα πολύ να με εντυπωσιάσει η δυνατότητα μιας ωοληψίας”. Είμαι κι εγώ “συλλέκτρια στιγμών”, σύμφωνα με την ταινία.

Εκτός από στιγμές, βέβαια, προσπαθώ να συλλέγω και ωάρια μπας και κάποια στιγμή ζήσω κι άλλης φύσης στιγμές. Και όταν αυτό δεν καθίσταται εφικτό, θέλω να χαλαρώσω, αλλά θα χάσω το στιλ μου. Δε βαριέσαι, έτσι κι αλλιώς “οι εφιάλτες μού κάνουν καλό: με ξυπνάνε”. À la prochaine.