30. Παρατάς ή σταματάς;

Από το σωτήριο έτος 1983, όταν και γεννήθηκα, μέχρι σήμερα έχω παρατήσει πολύ λίγα πράγματα. Το πρώτο από αυτά ήταν το μπαλέτο, στην ηλικία των 6 ετών. Βασικός λόγος για να παρατήσω αυτή την υπέροχη κατά τα άλλα εξωσχολική δραστηριότητα ήταν το γεγονός ότι η ώρες διδασκαλίας συνέπιπταν με αυτές που η ΕΡΤ μετέδιδε τότε το παιδικό της πρόγραμμα, και στο μυαλό μου η τηλεόραση ήταν πολύ πιο σημαντική από το να προσπαθήσω να κάνω “το χελιδονάκι”. Κι εδώ που τα λέμε, τι βλακείες ασκήσεις ήταν αυτές που κάναμε σε αρχάριο επίπεδο, πώς να κάνω μωρή το χελιδόνι, σάμπως μπορώ να πετάξω;

Το δεύτερο πράγμα που παράτησα είχε κι αυτό σχέση με τη σωματική άσκηση και ήταν τα μαθήματα παραδοσιακών χορών. Στην α’ δημοτικού κάπως την είχα γλιτώσει με το “στρίβειν δια του αρραβώνος”, δηλαδή “ok με γράψατε, θα πάω” – ωστόσο δεν πήγα ποτέ – στη β΄ δημοτικού όμως στριμώχτηκα κάπως και αναγκάστηκα να πάω να μάθω να χορεύω παραδοσιακά σε βασικό επίπεδο. Αφού δεν ήθελα να διευθύνω κάποτε το Λύκειο των Ελληνίδων, δήλωσα τότε στον παππού μου, που ήταν συγχωριανός του δασκάλου και έτοιμος να με ξαναγράψει “εγώ δε θέλω άλλο χορό” και έληξε εκεί η ιστορία – ε, στο μεταξύ είχαν πάρει όλοι στην οικογένεια το memo ότι δεν ήμουν και η Γκαλίνα Ουλάνοβα να πάει χαράμι τόσο ταλέντο που δε θα ασχολιόμουν με τις τέχνες σε αυτό το επίπεδο.

Το πιο πρόσφατο, σχετικά, πράγμα που παράτησα, δηλαδή για το οποίο είπα “άι σιχτίρ κι εσύ κι ο γρύλος σου” ήταν το προηγούμενο επαγγελματικό μου αντικείμενο και οι βασικοί λόγοι ήταν δυο: ήταν ασύμφορο οικονομικά, καθότι ελεύθερο επάγγελμα και είχε αρχίσει να γίνεται απάνθρωπο από άποψης ωραρίων και λοιπών συνθηκών. Αυτό έγινε επτά χρόνια πριν και με έκανε καλύτερο άνθρωπο – ευτυχισμένο θα έλεγε κανείς, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα – όχι για να μη λέτε ότι είμαι συνέχεια σαν “κακό χρόνο να ‘χω”.

Μετά τις 35 ημέρες καθυστέρησης της περιόδου μου και τα απανωτά γκουγκλαρίσματα των φράσεων “ανωορρηκτικός κύκλος”, “ανωορρηκτικός κύκλος και περιεμμηνόπαυση”, “τι συμβαίνει όταν παραλείπεται μια περίοδος”, συνειδητοποίησα ότι, μάλλον, είναι νωρίς ακόμα να μιλάμε για περιεμμηνόπαυση, αλλά και πολύ αργά για να μιλάμε για νορμάλ κύκλο – φανταστείτε ότι την τελευταία φορά που είχα τέτοια καθυστέρηση στην Ελλάδα είχαμε Ολυμπιακούς Αγώνες. Κι επειδή το μυαλό μου θα πάει, προφανώς, στο κακό σενάριο, σκέφτηκα ότι ίσως αυτή η καθυστέρηση μέ προϊδεάζει για ένα δύσκολο “μετά”: ακόμα κι αν δεν έχω μπει σε αυτή τη διαδικασία όπου η περίοδός μου θα αρχίσει να “αραιώνει”, η συλλογή ωαρίου θα είναι δύσκολη, η εμβρυοφύτευση ακόμα δυσκολότερη και γενικά η εξωσωματική γονιμοποίηση θα γίνει κουραστική σαν θητεία στο Αφγανιστάν – και κυρίως εξίσου επικίνδυνη σε ψυχολογικό επίπεδο.

Εννοείται πως ακόμα δεν έχω πάρει κάποια απόφαση για το “μετά”, καθώς περιμένω να δω πώς θα πάει το πράγμα και δε θέλω να γίνομαι παράλογη – παρότι σε αυτό και στο τσιζκέικ φούρνου τά καταφέρνω περίφημα – όμως σκέφτηκα για πρώτη φορά την ερώτηση που μού έχει κάνει αρκετός κόσμος σε σχέση με το “ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά”: για πόσο καιρό θα προσπαθήσεις; Πόσο καιρό θα αντέξετε να υποβάλλεστε σε αυτή τη διαδικασία; Δεν έχω απάντηση γι’ αυτό, όπως και για τίποτα άλλο, απλά για πρώτη φορά σε όλη αυτή τη σύντομη περίοδο προσπαθειών IVF σκέφτηκα ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην παραίτηση και το σταμάτημα. Δηλαδή αν όλα πάνε κατά διαόλου, θα επιλέξω να παραιτηθώ από τη διαδικασία τεκνοποίησης μέσω εγκυμοσύνης, πράγμα που ενέχει ένα μεγάλο σιχτίρι, ή θα σταματήσω τη διαδικασία, μια στάση που σηματοδοτεί λιγότερο σιχτίρι και περισσότερο “ενήλικη” συμπεριφορά, τύπου “δεν πάμε πουθενά έτσι, ας δοκιμάσουμε κάτι άλλο”; Θα μου πείτε, “τι σημασία έχει”; Ποτέ δεν είπα ότι “δεν είμαι quiter”, παρότι γενικά δεν είμαι, απλά καμιά φορά πρέπει να εξετάζεις τις επιλογές που έχεις από νωρίς για να μπορέσεις να παραμείνεις λειτουργικός και ψυχικά υγιής. Α, και τώρα που το θυμήθηκα, η δασκάλα του μπαλέτου άφηνε ορθάνοιχτα τα παράθυρα την ώρα που κάναμε μάθημα, ακόμα κι όταν έβρεχε, με αποτέλεσμα να θες τουλάχιστον ένα Χουντάλα πάνω σου για να παραμείνεις ζεστός. Δηλαδή υπ’ αυτές τις συνθήκες και θέλατε να το πάρω με καλό μάτι το Dancing with the – very little – stars. Μωρέ καλά έκανα και τα παράτησα τότε.