17. Η Ετυμηγορία

Παλιά, προ COVID δηλαδή, όταν πήγαινες τις οποιεσδήποτε εξετάσεις σου στον οποιονδήποτε γιατρό, εκτός αν ο ίδιος ήταν πρωταθλητής πόκερ ή παντελώς αναίσθητος, με το που έστρεφε το βλέμμα του στα χαρτιά, μπορούσες πάνω κάτω να καταλάβεις από το ύφος του αν ήταν ok τα πράγματα ή αν π.χ. θα άκουγες ότι πρέπει να κόψεις τις γαρδούμπες γιατί “πού πας με 400 τριγλυκερίδια 30 χρονών άνθρωπος”. Πλέον, με τις μάσκες, αυτό είναι δύσκολο έως και ακατόρθωτο, από την άλλη όμως ούτε εσύ φαίνεσαι να ξεροκαταπίνεις στα μέτρια προς κακά νέα που θα σου πει.

 

 

 

Όταν βγήκαν οι εξετάσεις μας, έκλεισα ραντεβού με τον γιατρό και ξύπνησα πρωί πρωί να κατευθυνθώ προς τα βόρεια προάστια. Επειδή τον έβλεπα να κοιτάει πολλή ώρα τα χαρτιά, είπα να ξεκινήσω εγώ την κουβέντα, λέγοντάς του “γιατρέ, είναι λίγο υψηλή η προλακτίνη νομίζω”, για να πάρω την απάντηση “αυτό είναι το λιγότερο από τα προβλήματά σου αυτή τη στιγμή”. Ξεροκατάπια – δε φάνηκε, όπως προείπα – και άκουσα τα χαμπέρια όπως ακριβώς ήταν, χωρίς sugar coating (δεν έχω χειρότερο), αλλά πάντα με λεπτομέρεια και ενσυναίσθηση εκ μέρους του γιατρού.

 

 

 

Η ποιότητα των ωαρίων μου δεν είναι καλή.

Χαρακτηριστικά είπε “τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα”.

Και πώς μπορούμε να βελτιώσουμε την ποιότητά τους; Εγώ ένα σπα σκέφτηκα, να πω την αλήθεια, αλλά μού γκρέμισε το όνειρο ο γιατρός. Μου εξήγησε ότι ο ίδιος συστήνει φυσικό κύκλο και όχι διέγερση των οωθηκών με πολλές ορμόνες, διότι και να κατεβάσεις δέκα ωάρια ταυτόχρονα, τι να τα κάνεις άμα είναι όλα σα χαλασμένες ντομάτες. Φυσικός κύκλος σημαίνει παρακολούθηση στο ιατρείο ανά κάποιες μέρες και ωοληψία μόλις το ωάριο που έχει κατεβάσει μόνος του ο οργανισμός είναι έτοιμο για ωορρηξία. Συνεπώς, έπρεπε να περιμένω την επόμενη περίοδο για να ξεκινήσουμε και επίσημα τη διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης. Όση ώρα συζητούσαμε, με κοιτούσε στα μάτια και στο τέλος συμπλήρωσε ότι “υπάρχουν κι άλλες λύσεις, αν τα ωάριά μας δεν είναι κατάλληλα”.

 

 

 

Ήταν πιο απλό από αυτό που νόμιζα. Σκληρό, γιατί ακούς κάτι που δε θέλεις, ειλικρινές όμως και ηθικό, καθόσον υπάρχουν εκεί έξω γιατροί που συστήνουν υπερδιέγερση των ωοθηκών ή άλλες μεθόδους που δεν πρόκειται να πιάσουν, απλά επειδή θα βγάλουν κέρδος από αυτές ή επειδή σε κάθε περίπτωση δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους – δε θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω το λόγο.

 

Δυο πράγματα σκέφτηκα. Πρώτον ότι αυτή τη διαδικασία μπορεί να την κάνει μια γυναίκα όσο αντέχει, ψυχολογικά, σωματικά και οικονομικά, δηλαδή έξι, οκτώ, δώδεκα, δεκαεπτά φορές και ότι “έχει ανηφόρα μπροστά και είναι μεγάλη”. Και δεύτερον, σχηματίστηκε στο μυαλό μου ένα τεράστιο “άει στον κόρακα, πρέπει να κάνω μια λίστα με πράγματα που θα περιμένω να γίνουν αν τελικά τα ωάριά μου είναι σαν μαραμένα μαρούλια εκτός ψυγείου σε συνθήκες καύσωνα” και δεν κάτσει ούτε να πάρω δανεικό ωάριο – πάντα ψύχραιμη και αισιόδοξη.

 

 

 

 

 

Ακολουθεί η λίστα για όποιον έχει βρεθεί στην ίδια φάση απελπισίας μπροστά στο άγνωστο της προσπάθειας εξωσωματικής γονιμοποίησης και ενδιαφέρεται να μάθει τους προβληματισμούς μιας συμπάσχουσας:

 

 

 

 

“Θα αναγκαστείς να μάθεις χαρτιά, γιατί η Λελέ παίζει συνέχεια κι εσύ δεν ξέρεις ούτε ποια είναι η ντάμα κούπα, πώς θα περνάει μωρή η ώρα στα γεράματα;”.

“Ίσως σου φύγει ένα βάρος έτσι, ίσως πεις ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ, να είναι αυτή δηλαδή η τελική σου απάντηση σε όσους ρωτάνε, και πάνω από όλα στον εαυτό σου”.

“Ίσως ξεκινήσεις παράλληλα τις διαδικασίες τεκνοθεσίας, έτσι κι αλλιώς δε σε νοιάζουν ούτε ηλικίες παιδιών, ούτε τίποτα, θέλεις να ζήσεις την εμπειρία της εγκυμοσύνης, αλλά γονιός είναι αυτός που μεγαλώνει”.

“Το ‘ξερα ότι θα γεράσω με την άλλη τη μαλάκω μαζί, θα κυκλοφορούμε στις ταβέρνες με λουκ ‘δυο δεξιές γριές’ – πέρλα απαραίτητα χειμώνα, καλοκαίρι – και θα μαλώνουμε για το αν το ΠΑΣΟΚ έκανε σοσιαλισμό (εγώ θα λέω ότι έκανε).

 

 

 

 

“Θα μάθεις επιτέλους ιταλικά”.

“Θα γράψεις εκείνο το βιβλίο που πάντα ήθελες”.

“Θα κάνεις τα δίδακτρα των φροντιστηρίων, ταξίδια (αν δεν έχει ακόμα COVID)”

 

 

 

 

 

“Ίσως να μην είσαι φτιαγμένη για μάνα τελικά, ίσως το νευρικό σου σύστημα να μην το σηκώνει και το σύμπαν να στο λέει έτσι”.

‘Ίσως να πρέπει να μείνεις μόνο με τα βαφτιστήρια σου.”

“Ίσως έτσι να συμβάλεις με το δικό σου τρόπο στη σωτηρία του πλανήτη και την καθυστέρηση του global warming”.

 

 

 

 

“Ίσως να μην επηρεαστεί καθόλου η ζωή σου με τον Θανάση, εξάλλου δε βλέπεις και εκείνη τη θεία σου που δεν έκανε ποτέ παιδιά, μια χαρά χαρούλα περνάει και δεν έχει γίνει και μισάνθρωπος, όπως η κουνιάδα της, που επίσης δεν έχει παιδιά”.

 

Ίσως και να λες μαλακίες, βέβαια. Ίσως να σε “τρώει” το κενό που έχει δημιουργηθεί μέσα σου. Ίσως να μην ήθελες να ακούσεις τις λέξεις “πολύ δύσκολο”, ενώ γενικά δεν το βάζεις κάτω. Ίσως να μην ήθελες ποτέ να έχεις δει αυτή τη σκηνή από το Sex and the City: