14. Το κανάλι του Σουέζ

Ο γυναικολόγος, ανάμεσα στις υπόλοιπες εξετάσεις που μου έγραψε, συμπεριέλαβε και μια υστεροσαλπιγγογραφία – την οποία εγώ έλεγα επί ένα μήνα “υστεροσαλπιγγογράφημα”, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Βασικός σκοπός αυτής της εξέτασης είναι να δεις αν υπάρχει κάποιο φυσικό εμπόδιο στη μήτρα και τις σάλπιγγες, οτιδήποτε μπορεί να μειώνει (ή και να αποκλείει) τις προσπάθειές σου να μείνεις έγκυος. Ένας άλλος βασικός σκοπός της εξέτασης είναι να σου περιορίσει κάπως το άγχος ότι μέσα σου συμβαίνει κάτι τρομερό, κάτι τερατώδες, κάτι τόσο αφύσικο που αν το ήξερε ο Ridley Scott θα το έκανε ταινία και ότι, θεωρητικά, αν δεν υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα, θα μπορέσεις κάποια στιγμή να γίνεις μάνα.

Η προετοιμασία για αυτή την εξέταση δεν είναι κάτι ιδιαίτερα κομπλικέ, απλώς μια ωρίτσα πριν μπεις στο ιατρείο όπου θα κάνεις την ακτινογραφία πρέπει να έχεις “ντοπαριστεί” λίγο, ώστε να μειώσεις τις πιθανότητες να πονέσεις κατά τη διάρκειά της. Ευτυχώς για να συμβεί αυτό ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΣ ΠΡΩΙΝΟ και να πιεις καφέ, οπότε δεν είχα κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα με την προετοιμασία, αν εξαιρέσουμε το ότι έπρεπε, εκτός από το από στόματος αντιφλεγμονώδες, να βάλω και ένα υπόθετο με παρακεταμόλη. Χάι φάιβ (ή ό,τι λένε και κάνουν σήμερα οι νέοι) αν σκεφτήκατε κι εσείς τη φάση από τους Απαράδεκτους με τον Βλάσση, τον Γιάννη, το υπόθετο και το ψυγείο.

Εξαιτίας της πανδημίας, έπρεπε να μπω μόνη μου στο κτίριο της κλινικής, πράγμα που δε με ένοιαζε και ιδιαίτερα, από την άποψη ότι συνήθως εγώ παρηγορώ αυτόν τον/ την οποιονδήποτε έρχεται μαζί μου στους γιατρούς, οπότε είχα και την ησυχία μου (όσο ο Θανάσης απέξω έτρωγε τα νύχια του και ό,τι είχε το τυροπιτάδικο απέναντι σε αλμυρή σφολιάτα). Το βασικό πράγμα που πλέον με ξε-άγχωνε στα νοσοκομεία ήταν ο εμβολιασμός του ιατρικού προσωπικού κατά του COVID. Μού φαίνεται, βέβαια, τρομερά περίεργο το θέαμα κάθε φορά που μπαίνω σε ιδιωτική κλινική, καθώς σπάνια αυτές θυμίζουν ό,τι έχουμε στο μυαλό μας στην Ελλάδα ως νοσοκομείο. Θέλω να πω, στην πλειοψηφία τους, τα ιδιωτικά θεραπευτήρια μοιάζουν με τα love childs νοσοκομείων και ξενοδοχείων, ενώ εγώ έχω συνηθίσει το νοσοκομείο να έχει στους διαδρόμους εγκαταλειμμένες σκουριασμένες μπουκάλες οξυγόνου και να πέφτουν σοβάδες από παντού.

Αυτή η εξέταση, λοιπόν, γίνεται ως εξής: αφού περάσεις από το λογιστήριο και κόψεις το παραπεμπτικό, κατεβαίνεις στο υπόγειο, όπου είθισται να βρίσκονται οι ακτίνες, περιμένεις μπροστά από την προϊσταμένη, η οποία είναι απαραιτήτως ξανθιά με ευμεγέθη βαφτιστικό σταυρό και γυαλί πρεσβυωπίας στραβοφορεμένο, συμπληρώνεις κάτι φόρμες όπου μεταξύ άλλων δηλώνεις υπεύθυνα ότι δεν έχεις κάποια αλλεργία ή COVID, και περιμένεις τη σειρά σου. Τώρα, αν εσύ παράλληλα θες να κάνεις γιόγκα για το λαιμό και σε κοιτάνε όλοι όσοι περιμένουν τη σειρά τους με βλέμμα όλο απορία, δεν υπάρχει κανένα θέμα, εγώ προσωπικά το συνιστώ κιόλας γιατί ξεπιάνεται ο σβέρκος σου και περνάει και η ώρα σου ευχάριστα.

Όταν έρθει η σειρά σου, γδύνεσαι από τη μέση και κάτω σε ένα δωμάτιο όπου αφήνεις τα ρούχα σου, φοράς τη ρόμπα μιας χρήσης (αν έχεις δει Γκρέιζ Ανάτομι ξέρεις ποιο είναι το μπροστά και ποιο το πίσω – αν όχι να θυμάσαι πως είναι το ανάποδο από αυτό της πρώτης εντύπωσης που θα σου κάνει η ρόμπα) – τα ποδονάρια (ωραία λέξη, δε μπορώ να σταματήσω να τη λέω, αυτή, και το “Μπουλουμπίνα” του πρίγκιπα Κάρολου), τις κάλτσες (άμα θες) και μπαίνεις στην αίθουσα όπου κάθεσαι σε ένα υπερυψωμένο κρεβάτι το οποίο έχουν στρώσει μάλλον με χαρτοβάμβακα (ακόμα μια λέξη που με ξετρελαίνει, έστω κι αν δεν είναι χαρτοβάμβακας αυτό που στρώνουν).

“Πώς από εδώ;” σε ρωτάει ο γιατρός (εμένα actually αυτό μου είπε, οπότε κατάλαβα πως μπορούμε να συνεννοηθούμε), του απαντάς εσύ “με έστειλε ο συνάδελφός σας” και μετά σου εξηγεί την κύρια διαδικασία. Και εδώ ξεκινάει το καλό. Ξαπλώνεις, βάζεις τα πόδια σου στα ειδικά υπερυψωμένα σημεία που υπάρχουν και στις γυναικολογικές καρέκλες, έρχεται ο γιατρός από πάνω σου και χρησιμοποιεί έναν διαστολέα για να ανοίξει τον κόλπο σου, εφαρμόζοντάς του μια βεντούζα στην άκρη της οποίας υπάρχει ένα σωληνάκι με σκιαγραφικό υγρό. Αυτό το υγρό θα γεμίσει τα εσωτερικά σου όργανα, σάλπιγγες και μήτρα δηλαδή, ώστε να ληφθεί η ακτινογραφία και να αποτυπωθεί η ακριβής κατάστασή τους. Στο μεταξύ εσύ θα πρέπει να είσαι κουλ και όσο το δυνατόν πιο ήρεμη/ χαλαρή για να γίνει σωστά η διαδικασία.

Ο πόνος – ο δικός μου – ήταν ανεπαίσθητος, και κατά βάση επρόκειτο για μια ενόχληση τύπου “ξεκινάει η περίοδός μου” – δηλαδή τίποτα για μένα. Ίσως, βέβαια, να είχε βοηθήσει το προηγηθέν ντοπάρισμα, δεν ξέρω, αλλά δε θέλω και να ξανακάνω υστεροσαλπιγγογραφία χωρίς φάρμακα ώστε να μάθω. Όταν έχεις ξαπλώσει και είσαι επαρκώς τρομπαρισμένη με υγρό, έρχεται από πάνω σου η “φωτογραφική” και κάνει τη δουλειά της σε δευτερόλεπτα, μετά από τα οποία καλό είναι να περιμένεις λίγο και μετά να επιστρέφεις σιγά σιγά στα αποδυτήρια για να ντυθείς. Φυσικά και θα ματώσεις λιγάκι από το ζούπηγμα της βεντούζας, ενώ υπάρχει ενδεχόμενο να έχεις και λίγη αιμορραγία για μια με δυο μέρες – αυτά εμένα δε με νοιάζουν, βέβαια, από τη στιγμή που δε μου κόβεις το φαΐ.

Αφού σηκωθείς και ντυθείς, μετά ξαναμπαίνεις στην αίθουσα και καθώς είσαι όρθια βγάζεις μια ακόμα ακτινογραφία, αναμνηστική μάλλον, κι αν το παντελόνι σου δεν έχει μεταλλικά στοιχεία πάνω, δε χρειάζεται καν να το κατεβάσεις (πολύ είχα εντυπωσιαστεί με αυτό, θεώρησα πως άξιζε να το αναφέρω). Μετά και από αυτό, κάθεσαι στην αναμονή απέναντι από την προϊσταμένη και περιμένεις να δει τις ακτινογραφίες ο γιατρός, να γράψει τη διάγνωση και να σου τα δώσει όλα πακέτο για να πας στον γυναικολόγο.

Στο μεταξύ, εσύ έχεις δει στο μόνιτορ της αίθουσας τις ακτινογραφίες και αναρωτιέσαι για ποιο λόγο γέρνει η μήτρα σου από τα δεξιά, ενώ εσύ πάντα ψήφιζες κέντρο, για ποιο λόγο η διακόσμηση του χώρου είναι τρία άσχετα μαύρα στένσιλ σε ένα σημείο όπου δε φαίνονται και, κυρίως, αν όλο αυτό το υγρό που σου βάλανε το πήραν με κάποιο τρόπο πίσω ή αν επίκειται να κατουρηθείς κάποια στιγμή και απλά στο φυλάνε για έκπληξη.

Στο τέλος σου δίνουν τις ακτινογραφίες, εκτός από εκτυπωμένες, και σε DVD και κάπως έτσι αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις αποκτήσει το πρώτο σου “σεξ τέιπ”, το οποίο είναι και για σινεφίλ, καθόσον ασπρόμαυρο. Εγώ δεν είχα απορίες για την εξέταση, γιατί είχα πάει διαβασμένη, συνεπώς έκανα με τον γιατρό μόνο τον εξής διάλογο επί της διαδικασίας:

-Να σας πω κάτι, τώρα αυτή η βεντούζα με τον καθετήρα, θα βγει εύκολα από εκεί;

-Ναι φυσικά, γιατί ρωτάτε;

-Όχι, λέω, μην την πατήσουμε όπως αυτοί με το καράβι στο Σουέζ.

-Μην ανησυχείτε, για αυτή την εξέταση δε χρησιμοποιούμε βαρέα πλοία.

Ευτυχώς πού και πού πετυχαίνεις και έναν άνθρωπο να καταλαβαίνει το χιούμορ σου και να σε “ξεκολλάει” από το άγχος της στιγμής, έστω και λίγο λίγο, όπως έκανε εκείνη η ολομόναχη η μπουλντόζα με το πλοίο που κόλλησε όλη τη Διώρυγα του Σουέζ για μια βδομάδα.

Πηγή φωτογραφίας: Arseny Togulev