7. Η “Εθνική Σεξουαλική Παλιγγενεσία”

Ο Φεβρουάριος μετά την επέμβαση ήταν ο μήνας όπου τα νέα για τον COVID-19 είχαν αρχίσει να γίνονται πολύ άσχημα. Είχαμε ξεκινήσει ήδη να χρησιμοποιούμε αντισηπτικά, είχα σταματήσει να μπαίνω στο λεωφορείο και έπαιρνα μόνο το μετρό για να μετακινηθώ σε αποστάσεις μεγαλύτερες από αυτές που μπορούσα να περπατήσω. Στα μέσα Μαρτίου του 2020 ανακοινώθηκε και το λοκντάουν, οπότε και έπρεπε να γίνουν κάποιες αλλαγές στη ζωή μας.

 

 

 

 

Όταν λέω “αλλαγές” δεν εννοώ ότι γνωριστήκαμε για πρώτη φορά με τη μαγιά και τις συνταγές ψωμιών και άλλων ζυμαριών, διότι όταν είσαι μεγάλη σαβούρω δεν περιμένεις καμία πανδημία να σου δώσει τον πλάστη στο χέρι. Ο φόβος με είχε κλείσει μέσα στο σπίτι, όμως, και καθώς τα επιστημονικά δεδομένα για τον τρόπο μετάδοσης του ιού ήταν ακόμα συγκεχυμένα, επέλεξα να καθίσω μέσα, σερί, όλες τις ημέρες του 1ου εκείνου ένδοξου λοκντάουν και να μη βγω ούτε μια φορά έξω, ούτε για να κάνω το γύρο του τετραγώνου.

 

 

 

Τι μπορείς να κάνεις, λοιπόν, μέσα σε ένα σπίτι όλη μέρα, ακόμα κι αν τη μισή από αυτή δουλεύεις; Εκτός από την προσωπική σου φροντίδα, για να μην ξεχάσεις ποια είσαι και, κυρίως, το πώς ζεις σε κανονικές συνθήκες και όχι σε συνθήκες παράνοιας, εκτός από τις δουλειές του σπιτιού και 2-3 χόμπι που μπορούν να συνεχιστούν εντός του σπιτιού, ένα πράγμα που μπορείς να κάνεις όταν είσαι όλη μέρα μέσα με τον σύντροφό σου είναι, βέβαια, σεξ. Αυτό, τουλάχιστον, στη θεωρία.

 

 

 

 

Δεν πέρασε ούτε μήνας εθνικού κλειδαμπαρώματος μέχρι να δημοσιευτούν οι πρώτες έρευνες (μη με ρωτήσετε για την επιστημονικότητά τους, εκείνη την περίοδο είχα άλλα προβλήματα και δεν μπήκα στο Pub. Med. για να τις αναζητήσω) τα “ευρήματα” των οποίων έλεγαν ότι η σεξουαλική ζωή των Ελλήνων βρισκόταν “στα καλύτερά της”.

 

 

 

 

Και δωσ’ του οι Έλληνες το ένα, και δωσ’ του οι Έλληνες το άλλο, και να που εκτοξεύτηκαν οι πωλήσεις στα Sex Shops (online φυσικά, διότι, είπαμε, κλειδαμπάρωμα, και μάλιστα κανονικό στην πρώτη καραντίνα, όχι σαν τα μετέπειτα, τα δήθεν) και να η ευκαιρία να τονωθεί η σεξουαλική ζωή σύσσωμου του έθνους στο πλαίσιο του κατ’ οίκον εγκλεισμού. 

 

 

 

Προφανώς σε ένα βαθμό αυτά ήταν αληθινά, αν σκεφτεί κανείς το “baby boom” που ακολούθησε, τουλάχιστον σε ζευγάρια εκεί γύρω στη δική μου ηλικία. Από την άλλη, βέβαια, για να καταθέσω κι εγώ την ειλικρινή άποψή μου ως προς το φαινόμενο της “σεξουαλικής παλιγγενεσίας” εν μέσω πανδημίας, όταν αγωνιάς για το αν θα κολλήσεις από μια επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ (o Θανάσης, γιατί εγώ καθόμουν, όπως προείπα, σπίτι), όταν δε θέλεις καν να σκέφτεσαι τι μπορεί να συμβεί αν κολλήσουν οι γονείς σου, οι παππούδες σου, οι θείοι σου, όλες τέλος πάντων οι ευπαθείς ομάδες της οικογένειάς σου, όταν παρακολουθείς καθημερινά τις ειδήσεις (από οπουδήποτε) μέσα από το sensualization και την – αναπόφευκτη, ως τότε – αβεβαιότητα για το τι μπορεί να προκαλέσει αυτός ο ιός, υπάρχει και μια πιθανότητα όχι σεξ να μη θες να κάνεις, αλλά ούτε να σκέφτεσαι πως υπάρχει τρόπος χαλάρωσης, στο πλαίσιο της οποίας το σεξ θα έρθει από μόνο του και όχι ως εκπλήρωση της έμμεσης τηλεοπτικής παραίνεσης που ακουγόταν στα βραδινά δελτία ειδήσεων (ναι, βλέπω ειδήσεις, μού έχει μείνει το χούι από τον παππού μου και θέλω να ξέρω πώς σπινάρονται τα γεγονότα).

 

 

 

Αν προσθέσεις σε αυτό και την κατάθλιψη, το επιπλέον στρες και γενικότερα οτιδήποτε άλλο μπορεί να επιβαρύνει τον ψυχισμό σου, η λύση για να χαλαρώσεις βρισκόταν αφενός μέσα στο ψυγείο σου και αφετέρου πάνω στο στρώμα της yoga και κυρίως στη στάση “σαβάσανα”, δηλαδή τη στάση του “πτώματος”, που σε ξεκούραζε ψυχολογικά μετά από μια έντονη (ή και τεμπέλικη, ας είμαστε ειλικρινείς) προπόνηση, θυμίζοντάς σου παράλληλα ότι εσύ είσαι ακόμα “από μέσα πεθαμένος” μέχρι, τουλάχιστον, να σταθεροποιηθεί ο καθημερινός αριθμός κρουσμάτων. 

 

 

Ευτυχώς δε συνέβη σε όλους το ίδιο κι έτσι πολλοί άνθρωποι έγιναν μετέπειτα γονείς (και) εξαιτίας εκείνης της πρώτης καραντίνας. Εμείς δε συμπεριλαμβανόμασταν σε αυτούς, και από μόνο του το γεγονός είχε αρχίσει ήδη να με στενοχωρεί, χωρίς να καταλαβαίνω ότι σταδιακά θα με “έτρωγε” εσωτερικά, αργά και βασανιστικά. 

 

 

 

 

 

Πηγή φωτογραφίας: Glen Carrie